Huwelijksreportage: proficiat Lobke en Dries!
Begin juni stapten Lobke en Dries in hun huwelijksauto/huwelijksbus (huwelijksbootjes zijn zo twintigste eeuw* dat ik weiger die term te gebruiken).
Lobke en Dries & Dries en Lobke.
Hij, de vlotte bewegelijke verteller en zij goedlachs met glinsterde ogen en een gulle lach. Heerlijk om te zien hoe hun blikken rondzwerven en toch steeds bij elkaar bijven haken.
Hart en geest vrolijk en licht als een veertje. Een vrolijke bende
Voor mijzelf was het de dag van de dramatische nootjeservaring (klik gerust even door). (Ondertussen ben ik ook hierin gegroeid, op survivalkamp geweest en daar heel moedig en met een gestreken gezicht pissebedden leren eten 🙂 blijkt minstens even voedzaam te zijn als nootjes :-). En weet je, nootjes eten is zo twintigste eeuw* dat het best wel hip is om ook hier grenzen te verleggen 😉 )
Ah, foto’s… het koesteren (soms vermenigvuldigen) van de momenten van verwondering en liefde. Heerlijk toch?
Geniet van elke dag, Lobke en Dries! Veel geluk!
Liefs,
Ann-elise
*iemand vertelde me onlangs dat ik precies in de twintigste eeuw ben blijven steken (de jaren negentig dan nog wel), bij deze, even duiden dat ik best wel vernieuwd ben, want zo ben ik écht écht wel. Zo ongelooflijk wanhopig eenentwintigste eeuws.
