Maïté is bijzonder.
Ik mocht haar tekenen voor haar uitnodiging en op de één of andere manier kijk je bij het tekenen anders. Precies of iemand glijdt in je vingers en je zet hen neer op papier. Fotograferen is anders. Je vangt zonlicht, brengt een neusje in profiel, … terwijl je ogen voortdurend mee stappen.
De dag van de reportage was opnieuw een ietwat druilerige dag. Motregen die traag en monotoon omlaag viel. Sommige mensen trekken dan een grijze muts tot ver boven hun oren en net boven hun ogen… maar deze mama en papa zeiden met een brede glimlach dat dit weer nu ook eenmaal bij België hoort en dat ze het zeker niet erg vonden… en hun kleine meid? Die barstte vrolijk uit haar gouden voegen terwijl er tijdens de buitenfoto’s piepkleine regendruppeltjes om haar heen dansten!