Een drukke dag waarbij ik tussen een trouwreportage door even in eigen streek vertoef voor deze heerlijke gezinsreportage.

Een hele uitdaging omdat ik weet dat ik niet mag verdwalen omdat ik mijn tijdschema anders in de problemen breng. Soms moet je uit een gewoonte stappen en zo komt het dat ik in rechte lijn mijn bestemming tegemoet rij.  Dat verdwalen normalen één van mijn typische kenmerken is, zul je wellicht wel weten. Gelukkig bestaat er een GPS als bindmiddel voor mijn verstrooid richtingsgevoel.

Niet vriendelijk voor eigen lichaam maar een appel, een banaan, mijn fles water en een doos met nootjes vormen mijn middagmaal. Dacht ik. Tot blijkt dat ons Ruubje volop in de insectenperiode* zit en ik per ongeluk mijn doosje nootjes omruilde voor een doosje met pissebedden. Toch wel een moment van een diep en intens zelfmedelijden. Ik had echt zin in die nootjes.  De Mega Mindy in mij stopt even aan de kant om de diertjes te bevrijden (en ook om mezelf veilig te stellen dat ze niet kunnen ontsnappen en ik niet per abuis een pissebedje bij mijn appeltje eet).

Maar goed, na regen komt zonneschijn 🙂 Na mijn nootjeservaring terug een heerlijke gezinsreportage. Ondanks het feit dat het straks de communie is van Lotte voelt het er zo rustig, zo veilig. Alsof de tijd even geen rol meer speelt. Een mooi nestje dat met respect gebouwd werd, een fijn gezin. Een glans in de ogen als een vorm van geluk.

Wat kan het leven toch mooi zijn!

Dank je voor de fijne reportage en het vertrouwen!

• Net even opgezocht omdat ik het al dacht: een pissebed is eigelijk geen insect maar een schaaldier. Dat klinkt eigenlijk wel beter: “ik wou mijn nootjes opeten, maar toen bleek dat er schaaldieren in mijn doosje zaten!”  De emancipatie van het gevoel geeft aan dat als ik toen ‘schaaldieren’ had gedacht ipv pissebedden, het een heel andere beleving ging geweest zijn.  Het klinkt ook veel klassevoller… schaaldieren in een doosje… Vanavond even polsen of ons Ruubje weet of een pissebed een schaaldier is 😉 én GEEN insect. Wat ondertussen wel blijkt is dat het vullen van het doosje dus volledig NIET kaderde binnen zijn insectenperiode 🙂

www.ann-elise.be