Bruisend, met van die giechelbellen

Ik heb van horen zeggen dat mensen uit 60% water bestaan. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik er van overtuigd ben dat we ook uit verschillende soorten water bestaan. Wie me goed kent weet dat ik mensen steeds met van alles vergelijk en is er hoogstwaarschijnlijk ook van overtuigd dat het ongelooflijk boeiend is om mensen met water te vergelijken. Want dampen we niet allemaal een beetje? 🙂

Je hebt mensen die zijn samengesteld uit van ‘dat water’ met een erg droge nasmaak of nog erger water dat nergens naar smaakt. Je hebt water met een agressieve smaak (al denk ik dat het komt doordat er hoogstwaarschijnlijk iemand ooit een hond uit zijn glas heeft laten drinken). Je hebt de bruisende types. En dan het water met klasse. Puur, levendig en onmiskenbaar Frans. Hoogstwaarschijnlijk bij de bron gebotteld, waar mineralen het meeste kracht hebben. Dan kraantjeswater… van op de oppervlakte… voor de eerder oppervlakkigen onder ons. Je hebt charismatisch, zelfverzekerd bergwater. Zigeunerachtig beekwater dat zelfs na het koken zijn krachtige smaak behoudt. Mijn favoriet… puur bergwater die zo integrerend Noors smaakt.

Ik weet niet of de smaak al bij de geboorte aanwezig is of de smaak van ons levenswater zich gaat vormen door de jaren heen. Beïnvloedt door de bron, de omgeving, de eventuele toevoegingen. Misschien smaakt het anders naar gelang waar het licht valt. Heeft iedereen een onnoemelijk grenzeloos potentieel om te bruisen, te stromen. Het waterrijke heerschap binnenin.

In juni had ik een reportage in de buurt van een grote vijver. Met vier bruisende persoonlijkheden. Rozemie, de mama, doet me denken aan een fles water met giechelbellen, die spetterend en bruisend de wereld worden ingestuurd. Wouter, is water waar er over nagedacht is. Nand, hun oudste zoontje, is bronwater met een zweempje zwierigheid die zijn dagdromen met plezier laat buiten spelen. Thor is piepjong water van bij de bron maar echt één en al charisma die door het leven stroomt en vloeit.