Proficiat Arno!
En opnieuw gekende gezichten voor mijn lens!
Melissa is een vroegere collega van mij. Nooit echt veel samen gewerkt maar we zaten samen in de werkgroep Zoete Zondag en ik kreeg ooit een lift van Melissa toen ik vervoerloos was met de muzikale dinsdagen, dus we hebben ook wel enkele gedeelde verhalen :-).
Misschien een klein beetje marginaal maar in heel drukke periodes doe ik soms ‘dutjes’ tussen mijn reportages door. In de communieperiode zijn het vaak korte nachten en dan zijn mijn vrije uurtjes tussenin gewoon zo dankbaar om even bij te slapen. Meestal slaap ik tegen een boom, het heeft iets geruststellends op de één of andere manier. Voor de zekerheid laat ik alles wat me lief is wel in de auto en hou ik enkel mijn gsm bij me die ook dienst doet als wekker.
Ook hier had ik een uurtje tijd tussen twee reportages. Ik kreeg van iemand een foto doorgestuurd van een slapende ik (dankjewel, Nele! Ik zou het ook geestig en ontroerend vinden als ik jou ergens zag slapen). Foto niet voor publicatie vatbaar. Al vond ik dat ik wel nog vrij elegant aan het slapen was, het kon veel erger :-).
Tijdens deze reportage een sympathieke voorbijganger die spontaan zijn auto even uitleende voor op de foto! Lieve onbekende man uit Staden, dankjewel!
Melissa, heerlijk om de verbondenheid te zien in jullie gezinnetje! Je ziet gewoon de liefde en de trots als jullie naar jullie kinderen kijken!
En jij, Arno, lieve, grappige kerel, gefeliciteerd met je vormsel!
Dank je voor het vertrouwen en de fijne reportage!
Liefs,
Lies