Jongeren in armoede. Studenten. Ouderen die nog thuiswonen. Contactberoepen. Horeca.

Er verschijnen rapporten waarin duidelijk wordt aangetoond hoe zwaar de mentale tol is. Het is googlebaar (met betrouwbare bron) hoeveel meer zelfmoorden er zijn.

Naar mijn gevoel hebben we geen regering die voor zijn burgers zorgt*.

Naar mijn gevoel zijn we geen samenleving waarin de regering het morele vuur warm houdt.

Ik koester niet meer de ijdele hoop dat er logische beslissingen zullen gebeuren en dat er rekening gehouden zal worden met bijvoorbeeld kansarme doelgroepen. Ik koester nogal vaak ijdele hoop blijkt de laatste tijd. In mijn gezin is het niet erg dat onze kinderen volgende week thuis blijven maar ik ben er van overtuigd dat dit niet overal zo is. Er worden volgende week op televisie weer beelden getoond van hoe het loopt, die extra week vakantie. de beelden worden gemaakt bij tweeverdieners, met een alleenstaand huis en een prinsheerlijk tuin. Dan valt het wellicht best wel mee.

Maar niet voor dat gezin in armoede. Niet voor die student die verdrinkt in zijn alleenigheid. Niet voor de kwieke tachtigjarige die niemand meer ziet.

Gebrek aan perspectief is een onmogelijkheid tot groei, een onmogelijkheid om rust te kunnen vinden.

Er zit geen logica meer in hun beslissingen (de dierentuin blijft wel open?). Of ze moeten ze ergens in verstopt hebben.

En net voor die studenten, net voor die jongeren, … moeten we onze stem laten klinken…

Laat ons alsjeblieft, alsjeblieft niet zwijgen.

*de sterretjeszin is er één uit een gesprek van deze morgen, hij behoort toe aan persoon “A.”. maar ik denk er zo hetzelfde over dat ik hem bij deze even leen voor mijn blog.

PS: Weeral zo’n waardevol achter-af-je… Zo’n bedenking nadat mijn profielfoto enkele uren zwart kleurde… (Ik ben niet zo goed in eerst nadenken, dan pas doen). Mijn gevoel kleurt inderdaad op bepaalde momenten zwart… maar daarmee maak ik onze bol (en mijn bol) er ook niet vrolijker op als ik mijn zwartheid en zwaarheid letterlijk de digitale wereld instuur… Soms heb ik het gevoel dat ik maar half voorbereid ben op dit leven. Deze week heb ik al zo vaak gezondigd tegen mezelf in hoe ik naar andere mensen toe communiceer… Het is echt weer zo’n productieve nacht die bijdraagt tot zelfontwikkeling… Zucht…