Waarom 2022 fantastisch wordt.
Eén blik op google maps en ik weet nog steeds niet waar 2022 mij zal brengen.
2021 huppelde, sleepte, kronkelde en kirde voorbij. Het was een jaar vol fijne ontmoetingen. Het was ook het jaar waarin ik een buddy had in fedasil. Helaas liep dat anders dan verwacht… Als bij toeval, als bij meeval had ik het gevoel dat niet ik zijn maar hij mijn buddy werd :-). Een brief voor hem, die ik hem wellicht later (en uitgebreider) geef, maar die zo mijn kijk op 2022 heeft veranderd.
Dag Jij,
Ik herinner me onze eerste ontmoeting. Online en ongelooflijk onwennig. Ons Engels had van allebei iets harig. Alhoewel we ons beiden wellicht als een zacht kaal eitje voelden. We schaatsten met woorden. Zwenkten. Ik wist niet of we wel een klik zouden hebben.
Al vrij vlug vertelde je mij over jouw dromen. Je sprak toen al Nederlands. Ik dacht toen dat jouw dromen sneller en verder ging dan wat binnen jouw mogelijkheden lag. Ik vond het een kinderlijk naïef enthousiasme. Ze hadden jou, ooit, van alles beloofd en jij had ze zonder meer geloofd.
In mijn eigen “slokdown”, waarin ik mijn utopische gedachten in de steek had gelaten, vertelde ik je voorzichtig dat je in dit leven niets voor niets krijgt. Had ik toen beter geluisterd dan had ik geweten dat jij dat ook wel wist. Had ik toen beter gekeken dan had ik die vonken in jouw ogen gezien. Dan had ik geweten dat het niet ging om wat jou werd beloofd maar om datgene waar jij zelf in gelooft. Maar ik was me op dat moment terug even aan het wentelen in de rol van waarschijnlijk mislukte zelfstandige.
Ik heb er al vaak over nagedacht. Jij bent een vinder. Ik ben een kwijtraker. Alles is bij mij altijd kwijt. Ik ben slecht in vinden. Bij mij is altijd alles een beetje als oud brood. Verloren. Daar ben jij zo anders in.
Er is maar één persoon echt verantwoordelijk voor ons leven. Het is die ene persoon die we zien als we in de spiegel kijken. Er is de kunst van het crashen, want ook daar moet er ruimte voor zijn, maar daarna is er ook de kunst van het verder gaan, van het geloven in dromen. Sowieso hebben we naast ons vasteland ook eilanden waar verwarde, eenzame en moeilijk te plaatsen geesten wonen. We hebben allemaal een gerugzakte rug. Er is in deze wereld willekeur in lijden, willekeur in de manier waarop ons leven als bij donderslag heel ingrijpend kan veranderen. Dat weet jij als geen ander. Ik hoef jouw hart niet te zien om te weten dat het ook vaak bloedt… Maar jij hebt mij geleerd dat na elke neerwaartse plof er ook terug een opstaan is. Idylle is volgens jou iets wat je zelf creëert, als je er maar zelf in gelooft.
Op kerst kwam je bij ons, en weet je, ik keek naar jou en ik vond jou stiekem een heel goeie Jezus. Ik denk dat ik jou voorbeeld ga volgen.
Weet je, 2022 wordt fantastisch! Dat beloof ik mezelf al maanden, omdat jij me geleerd hebt dat ik bevoegd (en verantwoordelijk) ben voor mijn eigen leven. En ook al is het pad langer en hobbeliger dan gepland, jij leerde me dat een doel vaak niet verder mag reiken dan één dag, maar dat wat je op die ene dag doet wel veel bepaalt. Je leerde me, dat ook in het dal de grond vruchtbaar is. Dat het leven toch altijd anders loopt, en dat we ons maar beter flexibel kunnen opstellen, onze doelen soms even moeten bijstellen om onze dromen te bereiken.
Sinds jij er bent kunnen we de mens in de spiegel beter naar waarde schatten en zijn we er nog meer van overtuigd dat het juist en goed is om ons eigen deuntje te fluiten.
Dankzij jou hou ik ook op. Ik hou op met ophouden. Ophouden met alles wat er voor zorgt dat ik niet ben wie ik ben. Ik hou op met 27 dagen later nog gevatte antwoorden te bedenken wanneer iemand bot tegen mij was (uiteraard, uiteraard ,omdat ik op dat moment geen gevat antwoord kon bedenken). Ik hou op met ophouden als ik terug lijd aan vergelijking- en ik ben bijlange-niet-goed-genoeg denken. Ik hou op met me overal te veel te voelen en mezelf daarom buiten te sluiten. Ik hou ermee op mezelf te vergelijken met een verlaten vogelnest als mijn haar in de war is. Ik hou op met alles wat er voor zorgt dat ik denk dat mensen als ik niet de bedoeling kunnen zijn. Ik hou op met ophouden met de dingen die ik voor mezelf heel erg jammer vind. Niet er was eens… maar er is nu.
Dankjewel om jou te zijn. Ik had nooit gedacht dat je zo’n grote impact zou hebben op ons gezin. Rube kijkt zo naar jou op en ook voor Iben ben je zo belangrijk.
Dankjewel voor al wat je mij bracht. Dankjewel voor wat je ons bracht.
Dankjewel voor “klop klop hand op het hart”. Het is voor mij het mooiste gebaar van 2021!
LOL
(Lots Of Love)
Net als hij voegden veel van jullie net dat meer kleur en net dat beetje meer adjectieven toe aan mijn “zijn”. Daarom weet ik dat 2022 sowieso (vaak) fantastisch wordt. Omdat ik het voor een groot stuk zelf in handen heb en omdat ik weet dat jullie er zijn. Het wordt ook wel weer een jaar waarin ik mijn eigen kleine oorlog voer, ik zelf weer kom aanzeulen met breinrompslomp of waarin ik als een huisslaafje het gevecht met mijn huishouden en garage (ik weet dat enkelen van jullie nu glimlachen) aanga. maar hoe dan ook, los daarvan, los van mijn stemming, los van mijn benzinepeil*, ik beloof en geloof dat 2022 heel af en toe fantastisch wordt.
En dat wens ik jullie ook toe! Een fantastisch 2022!
Voor jullie en door jullie!
2022 wordt fantastisch.
*ik weet dat ik met een diesel rij, maar man Jona vindt me eerder een benzinetype in houding, hij is meer de diesel van ons twee 🙂
ps: Ook klanten voegen keer op keer heel wat fantastische momenten toe aan mijn leven. Wil je mij of mijn werk beter leren kennen? www.ann-elise.be
