migraine

zelfst.naamw. (v.)
Uitspraak: [mi‘ɡrɛ:nə]
“het gevoel dat er een vrachtwagen over je hoofd heen reed en het gevoel dat je je daarna gedraagt als een norse buschauffeur die al 10 jaar met een burn-out kampt.”
Ik heb migraine aanvallen met uitval van aura’s. Tijdens de aanval voelt het alsof er een deeltje van me verlamd is. Mijn wang, mijn hand, …Ook mijn spraak valt vaak uit. Dit in combinatie met een helse hoofdpijn aan één kant van mijn hoofd.
Ook gisterenavond opnieuw het bonkende gevoel, de sterretjes en dan de twijfel of ik opnieuw de medicatie inneem of toch nog eventjes wacht. Ik weet dat als ik niet tijdig mijn pillen neem ik voor enkele dagen gevloerd word… Ik weet als ik ze wel neem mijn maag zich altijd wreekt en ik er ongelooflijk moe en mottig bij loop.
Om middernacht netjes mijn collectie pilletjes ingenomen en deze morgen wakker geworden zonder de scherpe, onverdraaglijke pijn en de tinteling in mijn wang maar wel met een immers mottig gevoel en een bonkende pijn bij het nemen van trappen en bij het neerhurken om de kindjes hun schoenen dicht te doen.
Maar het allerergste is dat ik dan gewoon niet helder kan denken. Het zijn echt op die momenten dat ik handel met de lompheid van een norse bus- of vrachtwagenchauffeur die al 10 jaar met een burn-out kampt. Op weg naar school lag er een grote ‘zak’ in het midden van de weg. Iets slaapzakachtigs. In plaats dat ik stop en het aan de kant van de weg leg… kijk ik gewoon dat het in het midden van de auto ligt zodat ik er overheen kan rijden… Ik vermoed dat ik het niet echt geraakt heb maar toch… lomp en stom… Misschien was het wel iets wat een kindje verloren was op weg naar school… en daar zit ik nu al heel de tijd aan te denken… wat als er een klein meisje op haar fiets terug reed omdat ze iets verloren was en ik  zo lomp was dat ik het misschien wel stuk reed/deed… Mijn eigenste zelf blaft me toe…
 

© Ann-elise Lietaert