Onder stralende zon trok ik met Marie naar zee. Marie bewoog zich als een danseresje. Ze wandelde niet, ze huppelde. Soms leek ze net een veertje die sierlijk boven de oppervlakte zweefde. Ze ging niet  zitten maar streek neer. De zee  ging weg maar keerde telkens terug! Net alsof hij niet genoeg kon krijgen van die sierlijke, keizerlijke meid.
Ik zelf ben zot van de zee. Zee en kampvuren daar maak je me altijd gelukkig mee. Omdat je er uren kunt naar blijven staren.  Naar luisteren. De perfecte plaats om je gedachten door je heen te laten stromen. De beste plaats voor een innig gesprek.
Zee-r zee-ker.