Met Lars heb je je eigen microklimaat aan sprookjes binnen handbereik.  Tijdens de reportage zag ik hem als het ware transformeren in één van mijn jeugdhelden. Peter Pan. Ik kon hem als het ware door de lucht zien vliegen, niet gehinderd door onzekerheid en zorgen.  Zijn rennende opgelucht gezichtje.  Zijn mama die toekijkt met een gevoel van zelfvoldane trots. Voor zijn kennis, weetjes en enthousiasme.

Tijdens zo’n reportages is het steeds lente in mijn hoofd. Kunnen en mogen werken met kinderen en buiten zijn. Ik word er instant gelukkig van. Dan ook nog het geluk dat ik steeds fijne mama’s en papa’s ontmoet tijdens de reportages. Ook met de mama van Lars zijn het telkens fijne babbels. Gesprekken die vaak verder reiken dan dagelijkse weerpraatjes.
 

Weet je, het is zo belangrijk dat we allemaal een beetje peter pans blijven (of Marry Poppins, alhoewel ik na mijn sprong met de paraplu meer dan twintig jaar terug aan de lijve ondervonden heb dat zweven niet altijd evident is).

Maar goed, het leven mag best een tocht zijn over een blauwe zee met af en toe een storm. Vaak zijn mensen liever veilig dan gelukkig en klampen ze zich vast aan bepaalde veiligheidslijnen. Een veilige baan, een veilige relatie, …  Leven en levenslust zouden steeds hand in hand moeten gaan.  Als woorden trager worden, schouders zakken… weet dat er een peter pan in je huist. Iedereen heeft diep in zich een opgerold peter pan of roald Dahl chromosoontje wachtend op de juiste omstandigheden om tot leven te komen.

Liefs,
Ann-Elise
 
www.ann-elise.be/fotografie