Een heerlijke kerstreportage. Een tegenvaller wat het weer betrof, dat wel. Want dit was echt wel een gure, winderige najaarsdag. Dan maar even knopje in het hoofd omdraaien.  En met ‘in the mood’ van Glenn Miller in mijn hoofd trokken we in plaats van de wijde wereld een plaatselijke hangar in.

Inalien had ik al eerder voor de lens. Zo’n fijn meisje!  Echt zo’n persoontje die oprecht lacht, eentje die door de regen huppelt en danst in de gierende wind.  Die me vertelt wat ze een leuk vindt,  liever niet doet en zelf constant met ideeën komt aandraven.

Het zijn ook altijd fijne gesprekken met haar mama. Zelf is ze dansjuf tot de veertiende macht, maar dan vind ik het zo mooi als ik haar hoor zeggen dat haar dochtertje misschien net meer van tekenen houdt dan van dansen. Maar dat dit best ok is. En dat is ook écht.   Een kind is geen klei, je boetseert niet zomaar een kopietje van jezelf.   Veel meer zijn ze een stuk hout. En al wat er in zit, moet je er gewoon uit halen. Geduldig kijken naar het hout, niet te veel wegkappen. De lijnen volgen om te zien waar het hart klopt…  en dan klopt het gewoon 🙂  Dat merk je aan deze fijne meid!

Dank je voor de fijne namiddag!

www.ann-elise.be/fotografie 

En voor al die (kleine) dames en (jonge) heren die van dansen houden: https://www.donatha.be