Ooit een poetsvrouw gehad en ik verdacht haar er van dat ze sokken ontvreemde. We waren altijd keiveel sokken kwijt. En weet je wat echt opmerkelijk was? We waren nooit een ‘paartje’ sokken kwijt maar van elk paar steeds eentje. Eén groene kous, één stippeltjeskous, één zeurkous,  één geitensok, één ananaskous, …  Net alsof “iemand” sokken spaarde voor haar of zijn collectie.

Nu weet ik ondertussen dat de poetsvrouw er niets mee te maken had. Het is hoogstwaarschijnlijk mijn man, Jona, die gewoon de sokken ergens verstopt en die dan, uiteraard om mij te verrassen,  ergens een sok legt. Hij weet dat het geluk voor mij in de kleine dingen zit en ik denk dat hij denkt dat ik dan gelukkig ben omdat ik die sok eindelijk terug vind.

Maar  de weegschaal is niet in evenwicht want de frustratie over onze lade ‘kousen zonder vriendje’ en het gebrek aan kousen is veel groter dan het geluk van het terug vinden van één sok…

Dus, lieve Jona, als mijn vermoeden klopt, wil je die sokken gewoon in de wasmand laten liggen?

Hartelijk dank,

Zeurkous Lies

#GebrekAanKous