Proficiat Mathieu! En dankjewel Leen en Bart :-) !
Als ik Leen, de mama van Mathieu zie, lijkt het alsof een deur weer wordt opengemaakt naar een tiental jaren terug… Ik denk dat ze qua gedeelde jeugdherinneringen boven aan mijn lijstje prijkt.
Ik herinner me de opwinding van onze allereerste fuiven samen. En hoe vaak we de tijd vergaten terwijl de wereld slordig en haastig verder ademde (ook op de dag dat Marc Dutroux ontsnapte en Leen haar moeder doodongerust was dat er iets met ons was gebeurd). We hadden ook iets met grachten… eerst met de fiets, later ook bijna met de auto, omdat ik zo aan het opgaan was in onze geplande festiviteiten en ik het straatje van hun thuis bijna miste (onze festiviteit ging trouwens ook de mist in ;-)).
Ik mag haar maanden niet zien maar vanaf het moment dat ze mijn leven even terug binnenwandelt voelt het allemaal nog heel erg vertrouwd!
Ze is ook degene die meehelpt waken dat alles “recht” verloopt, degene die er voor zorgt dat ik tijdens de reportages een rugzakdrager heb (dankjewel Bart*, daarvoor 😉 ), degene die er voor zorgt dat Mathieu zijn naam op het kaartje staat en niet die van Ward en degene die nog heel vaak een glimlach op mijn gezicht tovert. (En degene die ik zondag niet herkende wegens te ver en ik te zonder bril :-)).
Heel fijn om met hen op reportage te mogen gaan!
En jij, Mathieu, jij bent een bijzonder fijne kerel! Wat heerlijk om samen met jou en Justine op stap te gaan! Nogmaals gefeliciteerd met jouw dag!
Heel veel liefs en tot binnenkort!
Ann-elise
*: voor de “er-staat-een-foutje-in-je-blog’-melders”, ik weet het, maar we hebben een overeenkomst dat zolang hij Elouise tegen mij blijft zeggen, ik hem Bart noem :-).
