En ik moest echt heel de tijd denken aan Alice in wonderland!

Alsof ze een deur had opengemaakt en we heel even allemaal in een sprookjeswereld verkeerden. Ik tuurde zelfs even naar de grond omdat ik verwachtte dat er  een wit konijn met een horloge in zijn hand voorbij ging hollen!

En haar broer en zus… Voor haar als de kus van een prins, als een passend glazen muiltje. Bij elke foto piept ze even in hun richting, wacht ze op hun goedkeuring en tovert ze een lief glimlachje te voorschijn. 

Een heel fijn gezin (alhoewel ik er over twijfel of de broer de fotograaf wel fijn vond 🙂 Hij vond me allesbehalve sympathiek als hij weer even mee op de foto’s moest 🙂 Een geruststellende blik vol sympathie toen ik hem zei dat het de laatste foto was.

Dank je voor het vertrouwen en de heerlijke reportage!