Fotografie

Met al mijn liefde ❤

In de namiddag had het hard geregend maar naar de avond toe scheen de zon steeds feller naar beneden.

Een bijzondere avond…. Met voor mij een heel bijzondere reportage…

Ik heb bergen respect voor Dimitri. Voor Stefanie. Wie hen kent weet dat ze hun draken niet met geweld verslaan… Wie hen kent… weet dat enkele jaren terug hun vertrouwde leven als blaadjes van de bomen waaiden… Dimitri kreeg vijf jaar terug de diagnose leukemie.

Stefanie is een vroegere collega. Ik ken haar als een heel integer persoon. Iemand op wie je in het werkveld steeds kan rekenen. Iemand die niet van de daken schreeuwt hoe moeilijk het soms is. Integendeel. Iemand die over horden en hekken springt met een liefde die geen grenzen kent… Iemand die wel wat vaker even op de wereld om zich heen zou mogen leunen…

Dimitri is palliatief. Ik praat er niet over waar de meisjes bij zijn. Met Dimitri heb ik het er wel over. Over dat wat in de lucht hangt. Over dat waar ik niet zo goed over durf praten. Omdat er geen juiste woorden voor zijn. Maar niets zeggen lijkt nog erger. Hij praat er open over. Hij benadrukt wat ik eigenlijk wel weet. Wat ik eigenlijk wel besef, maar tegelijkertijd veel te vaak vergeet. “We zijn vaak op zoek naar de grootste avonturen maar het mooie ligt in het dagdagelijkse. Samen een wandeling maken. Kunnen genieten van een avond als deze. Er is zo veel zo mooi. Ik heb het geluk dat ik de echte liefde heb mogen kennen. Je hebt mensen die nooit dat geluk hebben gehad. Maar het is niet makkelijk. Het is verdomd niet makkelijk als je weet wat je allemaal mist.”

Tijdens deze reportage heb ik het echt zelf moeilijk… Het voelt zo niet eerlijk…

Zijn ogen stralen met een intense kracht wanneer hij Stefanie aankijkt. En Stefanie wordt onder zijn blik licht en zonnig.

Wat me opvalt tijdens de reportage is hoe veel liefde er is. Ik voel gewoon dat na heel wat moeilijke jaren de liefde blijft gloeien. De warmte van al wat mooi is, het besef van het moment omhult hen met warmte, met een eindeloze zomer, met een liefde die nooit overgaat.

Na de reportage heb ik nog een vergadering. Maar eigenlijk wil ik niets liever dan manlief omarmen. Even heel stil worden. Dankbaar zijn voor wat ik heb. ’s Avonds kan ik niet slapen. Het wordt een dwaalnacht. Uiteindelijk val ik op de grond in slaap. Dicht bij het raam. Bij de maan. Ik droom hen al mijn liefde toe…

Stefanie en Dimitri, ik heb grenzeloos veel respect voor jullie!

Heel veel liefs,

Lies x