Ik heb een goeie vriend van mijn schoonbroer en de vriendin/collega van mijn zus en hun kinderen voor mijn lens.

Het is een gezin met wie ik ooit op het randje van een marginale samenleving heb vertoeft (ze kunnen wellicht beamen dat de foto’s NIET voor publicatie vatbaar zijn*).

Neen, los van die ene avond (en die avond dat ze er nogal studio honderd-achtig uitzagen), kan ik hun enkel maar omschrijven als een prinsheerlijk, fijn gezin!

Tijdens de reportage begon het water te gieten. Terwijl ik wanhopig mijn weergoden toesprak om een omkering van het weer te bekomen ging dit gezin vrolijk verder. Ze hadden “we nemen zoals het komt” genomen als strategie. Mijn waterbestendige deelpersoonlijkheid ging terug de regen in en we deden vrolijk verder met de reportage. Ter afwisseling genoten we van enkele droge momenten.

Dankjewel voor de fijne namiddag!

Het was een eer jullie te mogen vastleggen!

Lieve groet,

*: ik heb ze nog steeds in mijn bezit 😀