Juni. En daar stonden we dan, op de rand van afscheid, met een rugzak vol breiwerkjes, tekeningen en herinneringen – en een hart dat bijna overliep van weemoed.

Want, jij, koningsdale, bent meer dan een school, 
je bent een warm nest, je bent een plek waar dromen, grote mensen- en kindervoeten gezellig samenkomen. 

Ik ga je missen. Jouw gangen, met (vuile) laarsjes en gelach, jouw klassen waar krijtstof en verhalen in de lucht hangen en waar kinderstemmen zingen.

Bij jou krijgen kinderen geen nummer op een lijst; neen, bij jou hangen er naamkaartjes. 

Bij jou zag ik mijn jongens niet alleen groeien van kleuter tot kind, ik zag ze ook elke dag een stap verder komen. Elk schooljaar groeide hun zelfvertrouwen, zichtbaar in hun rechte ruggen en glimmende ogen tijdens toonmomenten, het breien, het schooltoneel, …

Koningsdale, ik hou zoveel van je visie. Ik hou van onderwijs met hoofd, handen en hart. Ik hou van geen scherpe randen en afgeronde hoeken. 

Dag mooie school, 
met je sprookjes, mythes en verhalen.

Ondertussen wacht ook voor Iben het middelbaar, met zijn strakke gezichten en rechte lijnen, een wereld die hem zal uitdagen om de vleugels die hij bij jou kreeg uit te slaan.

Dag mooie school. Dankjewel, voor al wat je bent en al wat je hebt gegeven. 

ps: Ouder van een peuter en op zoek zijn naar een fantastische school? Bezoek eens Koningsdale! Het is vaak het begin van een hartverwarmend avontuur!