Bij alle shoots wordt er gelachen maar deze was toch wel héél erg leuk! De namiddag werd gevuld met grapjes en gesprekjes op het allerhoogste niveau. Alle minuten stonden bol van woordspelingen en woordgrapjes.
Op een bepaald moment vroeg ik Aurélie wie haar favoriete prinses is, Aurélie antwoordde dat ze zichzelf de leukste prinses vond. Heerlijk!
We hebben nood aan mensen die in zichzelf geloven, lachen en zich een deuk lachen met tuinslanghumor! Ik geloof in jou, Aurélie! Bouw maar mee aan die fantastische toekomst!
Tijdens het bekijken van de foto’s achteraf ook hier terug verwondering van hoeveel Aurélie op haar mama lijkt en kleine broer op zijn papa. Kinderen dragen hun ouders mee op veel manieren. Een manier van lachen, een manier van praten, een  manier van stappen, …  Of tijdens de shoot merk je hoe de mama zich bezorgd over Aurélie buigt wanneer ze pijne voeten heeft van de nog niet ingelopen schoenen en hoe Aurélie met dezelfde toewijding zich over haar broertje bekommerd.  Prinsheerlijk om ook deze dingen tijdens de reportages mee te maken.