Ook bij de communie van Aurélie mocht ik even piepen…
Heerlijk om tijdens een reportage even achterover te leunen, te leren en te zien hoe kinderen de wereld ontdekken. Hoe je kunt zien wat hun leven glans geeft. De liefde voor en van hun ouders. Alle meisjes vinden het gewoon fantastisch om in hun papa zijn armen het ruimtedek te verkennen. Alle kinderen vinden het heerlijk om in mama haar armen te vertoeven. Oma en opa die hen de liefste en grappigste dingen toefluisteren, hen in de lucht gooien.  Maar ook… liefde voor humor…
Maar eerlijk… confronterend soms ook. Wanneer ze naar me toe snellen met een nieuw mopje en ik het antwoord niet weet. En ze me dan met een blik vol theatrale compassie zachtjes toefluisteren: ‘nee, helaas…’.
Toch wel een boontje voor deze kleine meid en haar broer die als geen ander lid zijn van het clubje van de tuinslanghumor 😉