Een frisse zaterdagmorgen. De ochtend rekt zich zachtjes uit en de dag schijnt in mijn ogen. Na enkele koppen zwarte sensatie ben ik terug klaar voor een vroege ochtend reportage.

Bij het begin van een reportage verraden ogen altijd ongemak. Een glimlach is dan vaak nog geen echte glimlach. Dat wordt het wel in de loop van de shoot.

Fotograferen.

Klikken, van het moment nippen, herinneringen aanstippen, de tijd wikken en stiekem in een ogenblik glippen.

Bij deze shoot: twee wervelende meiden, die bruisen en parelen.  Momenten waarbij ik spontaan mijn mondhoeken krul.  Af en toe ook koude momenten waarbij we gelukkig een stoere papa en lieve mama voor handen hadden die als een eeuwigdurend vuur hun meiden in hun armen nemen en waar ze zich liefdevol aan kunnen warmen.  En terwijl ik de knuffels aanschouw heb ik de gedachte dat je met de warmte meteen ook een bepaalde waarde doorgeeft. Zorgzaamheid, liefde, erkenning, bescherming, … Waarden en warmte. Zoengeluidjes in mijn hoofd.

Af en toe komt de zon heel even aanzetten en speelt ze in de teergroene lenteblaadjes.  Wat een prinsheerlijke ochtend terug!

Proficiat Jill en June met jullie lentefeest!

En dank je voor de fijne reportage en de leuke nababbel!

En jullie, veren jullie even mee in de tijd bij deze reportage?

Liefs,

Ann-elise

www.ann-elise.be