Bij Sylvie en haar gezin heb ik het gevoel dat ze perfect in balans zijn… Ze ademen rust en geluk uit. Ik merk dat  ze een echt gehecht gezin zijn. Drie musketiers zoals ze het zelf verwoord. Je ziet hoe ze Nand zelf de wereld laten ontdekken en ondertussen laten zien wat hun eigen leven glans geeft.

In het najaar kwam Sylvie bij me langs.

We hadden het over kinderen. En hoe vaak er dingen moeten. Hoe vaak geen enkel potentieel talent onaangeroerd blijft.   Voorzichtig schoof ze haar mening naar voor dat het niet moeilijk is dat jonge mensen al op hun twintigste een burn-out hebben als er al die tijd zoveel van hen verwacht wordt.

Terwijl ik dit typ, zijn mijn eigen jongens buiten aan het spelen. En zie ik hoe Iben, die zich een tijdje terug nog aan het vervelen was opnieuw zich zelf heeft leren bezig houden. Er komen verhalen uit voort, tunnels, fijne kunstjes, spectaculaire vliegers, …

Hier is het een vrij bewuste keuze dat ik mijn jongens niet veel naschoolse activiteiten aanbied. Alhoewel ik soms vrees dat ik misschien ook zo bepaalde dromen van hen belemmer. Rube zou ook heel graag voetballen, maar ik vind het teveel in combinatie met zijn muziek. Dus moet hij kiezen en voorlopig stelt hij zich tevreden met onze wekelijkse voetbalpartijtjes op het speelplein.

Zelf denk ik dat ze baad hebben bij een beetje leegte in hun leven. Dat van daaruit creativiteit ontstaat.  Dat was ik aan het bedenken na mijn gesprek met Sylvie en ik vond het fijn dat ik een gelijke in mijn manier van denken had gevonden.

Kinderen hebben tijd nodig. Ruimte waarin er tijd kan en mag ontstaan om zich te vervelen.

En dit dacht deze moeder na het gesprek met Sylvie terwijl ze zelf twee maal per week naar de muziekschool holde, bijna tweewekelijks wel ergens een workshop volgde, wel wekelijks ook een avond met een vriendin inplande en dan ook wel meerdere dagen en avonden per maand bezig was voor de ouderverenging van de school van haar kindjes…

En dan dacht deze moeder ook nog iets over een voorbeeld zijn voor je kinderen…

Uiteindelijk beslist om met de muziekschool te stoppen… en mijn workshops te beperken  tot maximum 1 per maand…

Momenteel een piekperiode en dan zijn het heel vaak nachtjes van maar enkele uren slaap… En dan denk ik aan mijn gesprek met Sylvie…

Ik vind mijn drukke periodes heerlijk maar ze moeten in evenwicht staan met rustige, kalme periodes.  Vandaar dat er ook wel meer mensen een mailtje terug krijgen de laatste dagen dat iets ook niet kan, een reportage in juni of begin juli niet meer mogelijk is.  Ik ben er zo niet goed in, in grenzen stellen, maar ik merk dat als ik in dit tempo verder werk ik mijn vonkjes verlies.  Want alleen als er even niets mag zijn ontstaan nieuwe ideeën en impulsen. Ik wil niet dat mijn werk onttovert geraakt.  Ik wil niet geeuwerig en onuitgeslapen mijn dag aanvatten.

Binnenkort een mail naar mijn hogere zelf voor een functioneringsgepsrekje ;-).  Mezelf kennen, bewust in het leven staan en omarmen wat goed voor mij is. Misschien wel de moeilijkste opdracht van het ouderschap… Het juiste voorbeeld geven…

Soms leidt een gesprek met bepaalde klanten echt wel tot zelfreflectie…

Dankjewel daarvoor Sylvie!

Dank je voor het vertrouwen en bovenal, dank je voor de inzichten die je bracht!

En Nand, lieve, fijne kerel! Van harte gefeliciteerd met je eerste communie!!!

Veel liefs,

Ann-elise

www.ann-elise.be