Koningsdale. Het is één van de mooiste woorden die ik ken.
Hey Rube,
Op zoek naar zachtaardigheid, creativiteit en een school die meedeint op de golven van de natuur klopten we 6 jaar geleden aan bij Koningsdale. We voelden – na 3 info-avonden, 2 opendeurdagen en 1 Sint-Jansfeest – dat we er eindelijk klaar voor waren (we voelden het aan ons water).
We stapten de school binnen en ik voelde meteen dat ik verliefd stond te worden op deze plek.
Ik heb de laatste jaren het gevoel dat wanneer je jezelf omringt met gelukkige en bewuste mensen je ook gelukkiger en bewuster wordt. En ik heb het gevoel dat Koningsdale de plek is die daar voor mij heel sterk heeft toe bijgedragen.
Deze schoonheid van deze school moeten we voor jou even afgeven. Maar blijven is natuurlijk ook geen optie 🤷🏻♀️. Jij bent de 6de klas letterlijk en figuurlijk ontgroeit. Ik weet nu al dat als Iben Koningsdale verlaat het altijd een beetje “onze school” zal blijven, ook als er dan wettelijk, theoretisch en praktisch geen enkele reden meer voor is.
Soms ben ik bang voor wat komt, als het over schoolkeuze gaat. Want ik wil dat jij beter wordt dan ik. Bewuster, creatiever, gelukkiger, meer-zich-zelferiger. Al heb ik geen flauw idee hoe ik jou daarbij kan helpen.
Soms denk ik, “Wat ben je nu toch weer aan het doen?” als we toch bezwijken voor een andere – geen steiner – school. maar in no time is mijn denken bijgesteld want, wat lazert het, de kiemen zijn gelegd. Wat overblijft van jouw jaren Koningsdale is in je hele leven in meervoud aanwezig.
Dat zie ik als ik kijk naar jouw nonchalante zijn die je al jouw hele leven hebt. Als ik kijk naar jouw onderzoekende, vrolijke en liefdevolle blik. Jouw warrige haren. Jouw drang om alles een keer te zien en te ontdekken. Jouw liefde voor verhalen. Jouw eigenzinnigheid. Jouw levenslust. Jouw twee verschillende weessokken, jouw schoenen vol zand en de grasgroene vlekken op je jeansbroek. Ja. Jij bent (zelfs met puma trui) duidelijk een Koningsdalekind.
Ik knuffel je, je geurt naar kampvuur. Een laatste restantje van het lentefeest met alle kinderen en ouders van jouw klas.
Met de start regende het zondvloedachtige hoeveelheden. Wij, ouders, wisselden blikken uit. Dat het weer perfect is, zeiden we. Doorweekt en veilig. We deden er geen vissen bij, maar wel wijn en van dat zelfgebrouwen bier en hadden het gevoel dat we vertoefden in een waar bijbelverhaal toen je samen met jouw klas een ritueel doorliep.
We eindigden op het Sint-Jansfeest, doodmoe was je, het regende maar de warme gloed van mooie herinneringen was te zien op jou en jouw vrienden hun gezicht :-).
Rube. Koningsdale. Rube in Koningsdale. Het zijn van de mooiste woorden die ik ken.
Omslagfoto: Ann-elise
Ritueelfoto’s: JF-fotografie