Kidsreportage
Ik hou van dingen die vallen. Van valavond.Van Pasen en Pinksteren die op één dag vallen, van mijn frank die valt (ook al is hij soms net dat ietsje te laat)… Van zelf vallen, uiteraard in ‘goeie’ aarde. Van de herfst met zijn bladeren die vallen in het tegenlicht van de najaarszon.
Herfst. Er is opeens weer zoveel meer om van te houden als de herfst komt. Het mag ook allemaal iets minder uitbundig dan in de zomer. Soms heb ik het gevoel dat de herfst mijn melancholie, mijn gebrek aan charisma en welsprekendheid even onder zijn hoede neemt.
Ik hou nog meer van de avond die valt in de herfst , of het moment er net na, het uur van de schemering, wanneer kastanjes zachtjes naar beneden ploffen en de wereld geurt naar humus, naar boslucht.
Bij herfstreportages heb ik altijd het gevoel dat ik even mag verpozen in tussentijd. Vaak voel ik een overvloeiende dankbaarheid omdat alles zo prinsheerlijk mooi is.
Ook hier weer een fijne reportage.
Kleine voetjes die vrolijk rond trappelen, handjes die wriemelen. Kinderoogjes met twinkelingen. Hartjes die lachen als veertjes en een mama die ongelooflijk trots haar kroost gadeslaat!
Dank je voor de fijne voormiddag!
Ann-elise
