Winterse reportage
Ook onderweg naar deze reportage even verdwaald binnen de mogelijke tijd.
Je hebt oneindig veel mensen die op oneindig veel wegen oneindig verdwalen. Maar ik ben er wel oneindig bijzonder goed in. Ik vermoed dat verdwalen een weerspiegeling is van een weerspiegeling van een metafoor die mijn leven weerspiegelt.
Als ik een jaarverslag over mezelf zou schrijven, zou ik er vast in opnemen dat het de bedoeling is dat 2019 me richting geeft. Misschien moet ik dit alsnog doen. Samen met het gezin mijn toekomst vastleggen. Met een begroting er bij, dan weten we meteen wat we aan mijn persoonlijke groei willen spenderen (misschien moeten we investeren in een groots navigatiesysteem maar dan mislopen we misschien al die mooie plekjes en al die schone mensen die we al dwalend ontdekken). Maar goed, dat bespreken we dus nog even intern. En nadat we tot een besluit zijn gekomen houden we een algemene vergadering om alles goed te keuren.
Misschien wordt ons volgende kerstkaartje dan wel een jaarverslag, met een terugblik op het voorbije jaar. En uiteraard stuurt iedereen dan ook zijn eigen jaarverslag naar mij op. Dat zou uitermate solidair zijn.
Deze reportage stond ook in het teken van een kerstkaartje. Geen jaarverslag nodig. Ze houden alles in dezelfde trend aan. Houden van elkaar, genieten van het buiten zijn en van een grenzeloze warmte.
Dank je voor de fijne reportage!
