Een reportage net na de opendeurdag in de school van mijn kindjes. Zo’n reportage waarna je uiteraard pas na de reportage opmerkt dat je naamkaartje nog steeds in volle glorie op je jasje prijkt.  Wie niets wist van de opendeurdag ging er hoogstwaarschijnlijk vanuit dat het hoorde bij een nieuwe vorm van reclame.

Fijn om te zien hoe je op dezelfde locatie toch telkens andere beelden krijgt. Elk keer een andere kijk, alsof ik in een groot spiegelpaleis rondloop en elke locatie er bij elke ontmoeting er anders uit ziet.

Ook ditmaal een reportage waarbij we wel op zijn minst kunnen zeggen dat we de koude wind gevoeld hebben. Zo eentje waarbij ik mijn oogspieren even moet stretchen vooraleer mijn ogen wennen aan de koude wind.

Maar dan heerlijk om te zien dat je de warmte binnen een gezin kunt vastleggen en hoe  dan toch eventjes een gelig schijnsel van de ondergaande zon over hen schijnt.  Ondanks het koude weer,  in deze beelden heel wat warmte :-).

Henri en Jef zijn echt twee fijne, jonge  kerels die me constant laten glimlachen met hun droge humor. Me like 🙂

Van harte gefeliciteerd met je vormsel Henri!

Dank je voor het vertrouwen en voor het trotseren van de koude wind!

Ondanks het weer werd het echt een warme reportage! Dankjewel daar voor!

Liefs,

Ann-elise