Op deze dag had ik echt lentezucht. De kastanjebomen kregen eindelijk stilaan blaadjes. Vogels kregen eindelijk wat privacy terug (daar al ooit over nagedacht? Ik zat daar over na te denken kort voor de reportage). Over het feit dat vogels dan open en bloot in hun nest in de boom moeten zitten.  Zou het daarom zijn dat ze naar het zuiden trekken? Uit schaamte? Omdat ze vinden dat ze tijdens de winter teveel aan privacy moeten inboeten? Een allegaartje vogels die minder last heeft om zich bloot te geven blijft uiteindelijk in Belgenland, misschien omdat ze vallen op stoere bomen met hun krachtig wintersilhouet of misschien omdat ze gewoon niet graag ver vliegen.
Ik geniet er van, van die vogels die beslissen te blijven. En ik ben blij voor hen als ik zie dat de bomen terug blaadjes krijgen.
Goed, de dag van de reportage was dus terug een vrij koude voorjaarsdag, nog niets in bloei, behalve een prachtige jonge kerel. Ward. Ward is een jongen met een gulle tederheid.  Als hij naar je kijkt kun je niet anders dan een heel klein beetje smelten.
Hij heeft iets bijzonders over zich, tijdens de reportage merk ik dat, terwijl de blaadjes uit de botten komen deze jongen ook langzaam openbloeit.
Na de reportage nog een heel fijne babbel met de mama van Ward.
Terug een fijne namiddag dus 🙂
Proficiat, lieve Ward!
En aan de mama, dank je voor het vertrouwen!

www.ann-elise.be