Nog even en ik ga in verlof. Ik heb deze week vrijgehouden voor ‘die dingen’ die al een tijdje op mijn to do lijstje prijken.  Waaronder héél veel blogs. Heel wat contracten en facturen.

Lang lijstje. Misschien toch een reden om bezorgd te zijn. Ik verslik me bijna in mijn middagkoffie. Het hoort niet dat ik zo achterop hink met alles.

Deze reportage vond plaats in maart. De wind wapperde fier doorheen de bomen en er was geen spatje regen te voelen.

Reportages met wind :-). Elke klant krijgt een gelijke behandeling en troon ik standaard mee naar het meest windvrije plekje.

Het trotseren van het niet windvrije plekje: 

Een fijne reportage met twee prinsheerlijke mensen voor de lens! Duidelijk mensen met een boeiende blik op het leven!  Boordevol gedrevenheid (hé ik leerde bij over natuurstenen! :-)), passie, intelligentie, humor en gedeelde interesses kijken ze de toekomst tegemoet.

Van Ingeborgh heb ik het gevoel dat ik haar ergens van ken… van waar  heb ik nog altijd niet kunnen thuis brengen. Ik blijf heilig geloven in reïncarnatie… dus misschien wel uit een vorig leven. Wie weet 😉

Lieve, zomerse, windstille groetjes,

Ann-elise

www.ann-elise.be