Een warme zomeravond aan zee. Eveneens de avond dat een ‘Fransman’ een gesprek met me wil voeren over iets dat hij graag gefotografeerd zou zien op het strand. Vanuit één ooghoek en met één oor probeer ik hem te volgen maar ik begrijp er uiteindelijk niet zo veel van (mede door het feit dat ik de familie van mijn shoot niet uit het oog wil verliezen als ze aankomen, mede door het feit dat mijn Frans ondermaats is). Even later zie/hoor ik ‘de Fransman’ voorbij wandelen met een vriend, ze voeren een hevige discussie… duidelijk in het Westvlaams. Ik vermoed dat ik er Frans uit zie :-).
Ondertussen blijkt dat ik ook op de verkeerde plaats sta te wachten, miscommunicatie alom (ook als ik ’s avonds naar huis rij en mijn richtingsgevoel en de richtinggevers van de wegomlegging me weer eens volledig in de steek laten).

Maar goed, behalve mijn aangeboren talent voor richtingloosheid en miscommunicatie was het een heerlijke avond. De zon, de zee en zeer zeker: een leuke familie voor mijn lens!

Het was een  prinsheerlijk avondje!